Renault bouwde de Mégane RS om de meest efficiënte sportieve voorwielaandrijver van het moment, de Ford Focus RS, het vuur aan de schenen te leggen. Maar ook Mazda, Seat en VW dromen daarvan.
Tegenwoordig lijken de media alleen nog aandacht te hebben voor elektrische auto’s of CO2-uitstoot, maar de sportievelingen zijn nog lang niet uitgestorven. Kijk maar naar de verkoopcijfers, die bewijzen dat de interesse hiervoor de jongste jaren duidelijk opnieuw is toegenomen. Van 2001 tot 2008 is de verkoop in dit segment in Europa verdrievoudigd, van 10.700 tot 32.800 stuks. Sterker nog: de voorliefde voor dit genre, waarvan we dachten dat het in onbruik was geraakt, is bij momenten opnieuw bijzonder tastbaar geworden. We denken dan aan de lancering van de Focus RS, waarvan de achtduizend exemplaren bijzonder snel verkocht waren (er blijven er nog maar een paar over...).
Er gaat in de autosector dan ook nog altijd niets boven een sportief model om een merkimago op te bouwen. Kijk maar naar de verkoop van SUV’s, die helemaal in elkaar is gezakt, en Toyota heeft het, na jaren lang uitsluitend te hebben ingezet op hybride technologie, tegenwoordig weer over projecten die een terugkeer van sportievelingen beloven (de Lexus LF-A of het prototype FT- 86, dat een voorbode is van een toekomstige Celica-opvolger).
In die context is de komst van de Mégane RS natuurlijk van groot belang, vooral omdat Renault Sport er alles aan gedaan heeft om het model dat deze categorie domineert – de geduchte Focus RS – de wind van voren te geven. Er zijn echter nog andere spelers die zich in de strijd mengen, zoals Mazda met zijn 3 MPS, Seat met zijn Leon Cupra R en Volkswagen, dat zopas een op zijn zachtst gezegd provocerende Scirocco uitbracht: de R. Het beloofde dus een stevige knokpartij te worden op de schitterende slingerwegen van de Ventoux...