De nieuwe Gold Wing is ranker en dynamischer, waardoor hij een veelzijdige kilometervreter wordt. Zijn wegligging is Europeser dan vroeger, maar als Touring Deluxe is hij Amerikaans van inborst.
De vorige Honda Gold Wing kwam al in 2001 op de markt, en ging dus maar liefst achttien jaar mee. Een mooi bewijs van zijn succes, maar het toont ook aan hoe moeilijk het is om een dergelijk monument in de motorwereld te laten evolueren. Honda heeft dus knopen doorgehakt: de Gold Wing blijft luxueus, maar werd tegelijk een stuk aangenamer om mee te rijden. Dat heeft ook te maken met een strategische beslissing: de Pan European, de net iets kleinere toermotorfiets binnen het Honda-gamma, krijgt waarschijnlijk nog een tijdlang geen opvolger, waardoor de Gold Wing dus ook dat meer dynamisch georiënteerde publiek moest kunnen opvangen.
We kijken hier met andere woorden naar de Gold Wing van het compromis. Zijn comfort is minder ‘Cadillac’, zijn rijdynamiek is meer ‘BMW’ of ‘Audi’. En nu we toch over auto’s bezig zijn: de Gold Wing lijkt wel een halve vierwieler met zijn erg rijkelijke uitrusting, met onder meer een surround-audio-installatie van 80 watt, een iPod-aansluiting, een gps met kleurenscherm en een airbag. Alles laat zich intuïtiever en aangenamer bedienen.