Na de niet-oplaadbare hybrides is het woord nu aan de ‘plug-ins’, die heel wat duurder zijn, maar ook meer brandstof kunnen sparen. Mercedes eet met de C-Klasse van beide walletjes.
De nieuwe C-Klasse legt Mercedes geen windeieren. In zowat anderhalf jaar heeft hij een benijdenswaardige plaats verworven in het segment van de premiumgezinsberline. Niet dat hij de op dit ogenblik nog ongenaakbare, recent gefacelifte 3-Reeks naar de kroon kan steken, maar hij levert toch knap weerwerk, niet het minst door een heel uitgebreid modellengamma aan te bieden. Dat moet ook wel, want in de herfst komt ook de nieuwe Audi A4 eraan en kan de strijd in dit (zeker in de fl eet) populaire segment weer losbarsten. De drie constructeurs zijn daartoe tot de tanden gewapend en zetten daarbij ook in op de diversifi ëring van het gamma – lees: de introductie van alternatieve aandrijvingsvormen. In Europa bijvoorbeeld is diesel nog altijd erg populair, maar andere grote markten staan nog afkerig ten opzichte van zelfontbranders. Dat verklaart waarom een hybridepionier als de Toyota Prius zo’n succes heeft en waarom veel merken al een hybride aandrijving in hun gamma hebben. Bij Mercedes gaan ze voor de grondige aanpak. De C-Klasse biedt immers niet een, maar twee mogelijkheden om hybride te rijden: op de klassieke manier, met een combinatie van een diesel- en een elektromotor, en als plug-in, in dat geval een elektrische aandrijving gekoppeld aan een benzinekrachtbron. Wij testen hier beide, met de grootste aandacht voor de nieuwe telg in het gamma, de plug-inhybride 350 e.
- Fenomenale verbruikscijfers (mits inpluggen)
- Zeer goede prestaties
- Uitstekende verhouding comfort-wegligging
- Rijhouding, ergonomie
- Materiaalkeuze en afwerking
- Uitgebreide uitrustingsmogelijkheden
- Hoge prijs
- Dure opties
- Verlies aan laadvolume
- Lacunes in standaarduitrusting
- Herladen noodzakelijk
- Krenterige algemene waarborg