Phaeton: de naam is afkomstig uit de Griekse mythologie, maar werd later ook al gebruikt om rijtuigen aan te duiden. Volkswagen viste hem op om zijn nieuwe queeste naar luxe en prestige te betitelen.
De Phaeton is Volkswagens eerste stap in het segment van de prestigeberlines. De constructeur probeert klanten te lokken met een rijkelijke uitrusting (wat te verwachten was) en met de gebruikelijke fabricage- en afwerkingskwaliteit. Het is een fatsoenlijke, nette ,volgr oeide en – eerlijk is eerlijk – relatief aangenaam ogende auto geworden. Nochtans kan je niet anders dan besluiten dat dat prima uiterlijk weinig durf verpakt,want de Phaeton mag dan al uitpakken met alles waarop een klassieke klant in dit segment en op dit prijsniveau recht heeft,een persoonlijke technologische toets biedt hij niet. Zijn vermogen om te vernieuwen lijkt in ieder geval beperkt te zijn. Zo bijvoorbeeld stapelt hij de uitrustingselementen op zonder zich een vraag te stellen over de gevolgen van al deze uitrusting op het gewicht van de auto. Hij kiest voor vorstelijke motoren zonder zich de moeite te getroosten een doorgedreven stroomlijn te bieden. Hij opteert voor een pneumatische ophanging,maar laat de recentste vernieuwing op dat vlak (een echte gestuurde ophanging,actieve rolcontrole,dubbele sferen per wiel,enzovoort) links liggen.Het zijn allemaal aanduidingen die erop wijzen dat de Phaeton geen bijdrage levert tot de technologische vooruitgang en dat hij in dit erg chique segment geen nieuwe maatstaven zet,ook al slaagt hij erin een geslaagde synthese te bieden van het beste wat elders ook te vinden is...