Als belangrijke speler op de bedrijfsvoertuigenmarkt kon Renault de pick-up niet langer links laten liggen – wereldwijd is het segment goed voor 5 miljoen auto’s per jaar. En dus ging Renault aankloppen bij partner Nissan...
Ook al evolueerde hij mettertijd op het vlak van comfort, binnenruimte, prestaties en veiligheid, de pick-up is qua concept nog altijd sterk verwant met een kleine vrachtwagen: een cabine en een laadbak op een gescheiden onderstel met dwars- en langsbalken. En zo is het goed. Want het is net die eenvoud en robuustheid die steeds meer mensen op prijs stellen. En dan hebben we het nog niet gehad over de fiscale voordelen, die bij ons de verkoop boosten… Wereldwijd zijn pick-ups met een laadvermogen van één ton goed voor 17 procent van de totale bedrijfsvoertuigenmarkt, een heel eind vóór de pick-ups met een laadvermogen van een halve ton (3 procent). De markt van de fullsize pick-ups is bijna net zo groot als die van de ‘eentonners’, maar 90 procent van die dikke modellen wordt in de VS en in Canada verkocht.
Bij ons nemen steeds meer merken een pick-up op in hun bedrijfsvoertuigengamma. Als we ons beperken tot de modellen die officieel in België verkocht worden, zijn er in totaal tien op de markt... terwijl er nochtans maar zeven constructeurs zijn die dit formaat pick-ups ontwerpen: Isuzu, Mazda (samen met Ford), Mitsubishi, Nissan, Toyota, SsangYong en Volkswagen, de enige Europese constructeur die zijn pick-up van dit formaat volledig eigenhandig ontwikkelde. Dankzij een strategie van allianties kunnen andere Europese constructeurs een product van een partner zelf verkopen met hun eigen logo en wat kleine esthetische aanpassingen.
Binnen de Alliantie Renault-Nissan wisselen beide merken strategisch modellen uit waarin ze sterk zijn. Zo krijgt het Franse merk nu een pick-up van zijn Japanse partner, terwijl Nissan een bestelwagengamma heeft kunnen uitbouwen dankzij Renault (de NV300 en NV400 zijn respectievelijk een gerebadgede Trafic en Master). Nu Mitsubishi ook geïntegreerd werd in de Alliantie, beschikt die zelfs over twee Japanse pick-ups: de L200 en de Navara… Maar terug naar de Alaskan, die zich onderscheidt van zijn Japanse neef door een herwerkte snuit (motorkap, bumper, koplampen en radiatorrooster) en nepluchtinlaten op de voorvleugels (als om de Ford Ranger te kopiëren) met daarop de motorversie. Achteraan zien de lichtblokken en het valluik er wat anders uit.