De instapversie van de C-Klasse, de C 180, wordt met de grote K van Kompressor nog competitiever. De 200 K ontbrak het al niet aan fut, maar zijn compressor had een gebroken stem en behoorlijk wat dorst.
De C-Klasse is mooier, nog veiliger, rijkelijker uitgerust en aangenaam geworden om te besturen. De hele elektronicawinkel houdt hem als op rails, maar moet door de intrinsieke kwaliteiten van het onderstel niet vaak tussenbeide komen. Onderaan het benzinegamma deed de 180 het niet mis, maar hij werd toch wat bleekjes bij het zien van de pittige concurrentie. Met de compressor zit hij opnieuw in het zadel. De 200 K gebruikt dezelfde motor maar met een compressor die wat harder blaast. De cilinderinhoud verkleint dus, maar hij redt de meubelen qua prestaties. Je kan je dus afvragen waarom je nog meer zou uitgeven of het idee krijgen om voor hetzelfde geld een afwerkings- en uitrustingsniveau te stijgen, of een automaat aan te schaffen, of een (uitstekende) break te kopen in plaats van een berline. Maar dat is dan buiten het verschil in rijplezier gerekend dat de motor-bakcombinatie van de “dikke” 200 K bezorgt. Dit argument heeft nog meer gewicht wanneer men voor de zwaardere en minder goed gestroomlijnde break kiest.