Na vier decennia en vijf generaties heeft Maserati van de Quattroporte een coherente berline te maken die een waardig alternatief biedt voor de concurrentie.
De meest trendy Engelse creaties zijn nu Duits. De meest vermaarde Amerikaanse ook. Of ze zijn Japans... Maar uitzonderlijke Italiaanse producten zijn nog steeds Italiaans. Het kan zelfs moeilijk Italiaanser. Ze worden als het ware gedragen door die onveranderlijke transalpijnse automobielcultuur.
Die drijft hen ertoe zich meer bezig te houden met de
brio van de mechaniek en met de elegantie van de lijn dan met perfectionisme. De Quattroporte, een karaktervolle en niet langer een karaktergestoorde Maserati, loopt over van de smaak en werpt zich in het gesloten clubje van de superberlines op als verbreider van sensaties. Daarbij verwaarloost hij enkele details die de Duitsers nooit hadden laten passeren.
Nochtans ligt precies daarin zijn charme. Toch kan niet alles opgelost worden door hier en daar een schroefje vast te draaien. Uiteraard denken we daarbij aan de afstelling van de gerobotiseerde
versnellingsbak, aan de interieurgeluidjes en
aan het foute ontwerp van bepaalde kleine toebehoren. Kleinigheden met andere woorden, als je ziet welke weg er al afgelegd is. Laten we dus van de daken schreeuwen dat met de Quattroporte de superdynamische limousine geboren is, en dat die de grote Italiaanse berline opnieuw zijn volle luister schenkt. Dit is sportiviteit in een maatpak.