Klanten in het A-segment geven steeds meer uit voor een stadswagen. Om in te spelen op die tendens ontzegt Kia de nieuwe generatie van zijn kleine Picanto bijna niets meer. Wij reden met de erg homogene 1.2-versie.
De tijd dat mensen een stadswagen kochten omdat ze nu eenmaal niet de middelen hadden om zich een grotere auto aan te schaffen, ligt duidelijk achter ons. Sinds de wedergeboorte van de Mini en vooral van de Fiat 500 wordt er anders naar dit segment gekeken. Vandaag kun je tegelijk ‘klein’ en ‘leuk’ rijden, omdat de keuze voor de stadswagen bijna een noodzaak is geworden voor stadsbewoners, zelfs al beschikken die over de middelen om een ruimere auto te kunnen kopen.
De nieuwe Kia Picanto volgt in zijn derde generatie die trend. De eerste had geen bijzondere ambities, hij moest alleen de Europese koper vertrouwd maken met het aanbod van Kia. De tweede generatie Picanto betekende een hele sprong voorwaarts op het gebied van styling. De derde generatie Picanto – deze dus – voegt daaraan uitrusting toe die eerder in zwang is in hogere segmenten en dan ook vaak nieuw is in deze klasse. Daarmee kan de kleine Koreaan met overtuiging de Fiat 500, Renault Twingo en de andere concurrenten in de ogen kijken.
De Picanto krijgt ook voor het eerst een turbomotor op het menu, de 1.0 T-GDi met 100 pk, maar wij testen eerst de ouwe getrouwe atmosferische 1.2, een krachtbron die vooral niet onderschat mag worden. De Picanto is daaronder ook nog te verkrijgen met een atmosferische 1.0 met 67 pk, die net iets meer dan 10.000 euro kost en eraan herinnert dat Kia’s kleinste er ook is voor mensen met een krapper budget.
- - Geslaagde look (GT Line)
- - Erg volledige uitrusting
- - Plezierig weggedrag
- - Wendbaarheid, rijgemak in de stad
- - Koffervolume
- - Wat droge schokdemping (GT Line)
- - Vrij dure GT Line
- - Regeling airco (alleen koud of warm)
- - Niet gehomologeerd om te slepen
- - Geen stoelverwarming… in België