Als laatste verdediger van de goede zaak in de ‘compactklasse’ heeft BMW uiteindelijk ook verzaakt aan achterwielaandrijving voor zijn nieuwe 1-Reeks. Heiligschennis voor liefhebbers van echt rijplezier, maar een toegeving aan een tendens om de grote massa te behagen… Wij testten de 118i.
Wat heeft het voor zin om in naam van het rijplezier vast te houden aan een specifieke architectuur in een segment waar de meeste klanten niet of niet meer geïnteresseerd lijken in dit soort overwegingen? Het is op basis van een dergelijke argumentatie dat de nieuwe 1-Reeks – intussen alweer de derde generatie – zijn achterwielaandrijving heeft moeten opgeven, onder het mom van een evolutie naar meer comfort en homogeniteit.
Het andere argument, minder uitgesproken maar veel meer aanvaardbaar, is dat de BMW-groep op deze manier zijn investeringen rationaliseert door nog slechts één enkel platform te gebruiken voor al zijn compacte modellen, inclusief die van Mini. Met het risico om uit de gratie te vallen bij de echte puristen, die zweren bij achterwielaandrijving en nu ongetwijfeld nog meer zorg zullen dragen voor hun modellen E87 (2004-2011) of F20 (2011-2019). Een zeer berekend risico volgens BMW, dat al in 2010 beweerde dat 80 procent van zijn 1-Reeksen werd verkocht aan mensen die ervan overtuigd waren dat het om een voorwieltrekker ging…
- Compromis comfort-weggedrag
- Erg overtuigend aandrijfgeheel
- Geluiddemping van hoog niveau
- Binnenruimte t.o.v. voorganger (vooral achterin)
- Rijhouding, algemene ergonomie
- Minder persoonlijkheid (voorwielaandrijving, stijl)
- Weinig communicatief stuur
- Zoutloze versnellingsbak-bediening
- Soms opdringerige rijhulpsystemen
- Soms vrekkige uitrusting