Vijf jaar na de relatieve commerciële flop van de A2 waagt Audi opnieuw zijn kans in het segment van de stadsauto's. Ditmaal met de nieuwe A1, die een tegengewicht wil bieden voor de retrostijl van de Mini.
De A1 is onbetwistbaar een van de beste vertegenwoordigers van de nieuwe generatie auto's
die we 'Apple cars' zouden kunnen noe- men: modellen die zoals een iPhone zijn 'geformatteerd' door marketingjongens waarvan de verleidingsstrategie bijna uitsluitend toegespitst is op esthetische kwaliteiten, personaliseringsmogelijk- heden en trendy interfaces. Vanuit dat oogpunt is de A1 zonder twijfel goed ge- wapend om het met succes op te nemen tegen de Mini, maar in vergelijking daar- mee heeft hij drie troeven: een bruikba- re koffer, een veel geslaagder comfort en een reëel rijplezier. Die argumenten moeten volstaan om het gebrek aan ruim- te achterin te compenseren, evenals het feit dat het motor-versnellingsbakgeheel minder overtuigend is dan dat van de En- gelse Duitser. Blijft natuurlijk dat de A1 net als de producten met het befaamde appeltje als logo een flinke aanslag op je beurs vraagt. Maar van het iPhone- en Mini-verhaal weten we dat dat niet nood- zakelijk een domper zet op het enthousi- asme van de liefhebbers.
- Zuinige dieselmotor
- Verleidelijke look
- Goed herwerkt onderstel, rijplezier
- Goede dempinggeluid en trillingen
- Uitgebreide personaliseringsmogelijkheden
- Uitrustingsmogelijkheden
- Slappe motor bij lagetoeren
- Teleurstellende hernemingen
- Slechts vier zitplaatsen
- Erg beperkte ruimte achterin(hoofdruimte)
- Afwerkingsdetails
- Gepeperd prijskaartje