De opvolger van de Alfa 147 wil niet langer zomaar een nummer zijn. De Giulietta verwijst naar het verleden van het merk en moet opnieuw een echt Italiaanse auto zijn, met alles wat daarbij hoort.
Het lijdt geen twijfel dat de leuk ogende Giulietta in de smaak zal vallen bij de Alfisten. Hij moet echter ook klanten van andere constructeurs kunnen afsnoepen, doordat hij zo efficiënt en plezierig rijdt en zich tegelijk politiek correct gedraagt. Bovendien gaat het dynamische karakter van zijn optionele sportonderstel niet ten koste van het comfort. Van een echt homogene auto kunnen we echter moeilijk spreken, want er zijn nog altijd een paar pijnpunten. Te beginnen met een dashboard dat er veel te banaal uitziet, enkele ergonomische blunders, een moduleerbaarheid die echt veel te basic is voor een moderne auto, en vooral een DNA-systeem dat weinig overtuigend is wat betreft de instellingen van de motorsturing. Kortom, een auto die ons op sommige punten de indruk geeft dat hij enigszins haastig zijn testprocedures heeft doorlopen.
- Levendig en gezond weggedrag
- Erg direct stuur
- Comfortabel sportonderstel
- Geluiddemping
- Binnenruimte en koffervolume
- Passieveveiligheidsniveau
- Verhouding prijs-uitrusting
- Weinig geïnspireerd dashboard
- Ergonomie kan beter
- Basic moduleerbaarheid
- Afstelling Dynamic-modus
- Gebrek aan steun van de stoelen