Detailtests / Abarth 500e: Kunst-en-vliegwerk

Als Carlo Abarth zou weten dat de naar hem genoemde auto’s tegenwoordig volledig elektrisch zijn – zoals een banale wasmachine of broodrooster – hij draaide zich om in zijn graf. Nochtans prijkt zijn naam groter dan ooit op de neus van de nieuwe 500e, die zelfs de artificiële lapmiddelen niet schuwt om de fans over de streep te trekken.

De in Oostenrijk geboren Karl Abarth – beter bekend als ‘Carlo’, vanwege zijn affiniteit met Italiaanse auto’s – verstond in de jaren 60 van de vorige eeuw als geen ander de kunst om de schattige kleine Fiat 500 te transformeren in een geduchte race­machine. In die mate dat toen Fiat in 2007 zijn moderne 500 lanceerde, het niet aarzelde om ook het beruchte schorpioenlogo van stal te halen en het op de sportieve afgeleides van zijn neoretro model te plakken.

Concept

Net zoals in Carlo’s tijd vertrekt de nieuwste Abarth van een al bestaande Fiat-basis, in casu de elektrische 500. Ook met een schorpioenlogo op de neus blijft hij beschikbaar als ‘coupé’ en als Cabrio – een naam die wat overroepen lijkt, want eigenlijk gaat het om een versie met een groot stoffen panoramadak dat tot op de hoedenplank kan worden weggevouwen – de dakbogen zijn vast. Van de 3+1-versie zoals bij zijn Fiat-tegenhanger (met een kleine suicide door aan stoepzijde, om makkelijker achterin te kunnen instappen) is voorlopig geen sprake.
Op enkele millimeters na – het gevolg van iets ruimer bemeten bumpers – is de 500e net zo compact als zijn Fiat-donor. Ook zijn silhouet is nagenoeg identiek. Het grootste verschil merk je vooraan, waar de naam van de beroemde meester-preparateur nu in grote letters op het (imitatie)radiatorrooster prijkt. Verder kun je de Abarth uiterlijk nog herkennen aan zijn dikkere zijschorten, aan zijn logo’s op de flanken, en natuurlijk aan zijn naamplaatje. Daarnaast staat hij ook op andere velgen dan zijn Fiat-tegenhanger, in de maat 17 duim, of 18 duim voor de Turismo-versies.