Naast de klassieke trucjes speelt de facelift van de Renault Clio vooral op detailniveau. Technisch is er wel de introductie van de atmosferische 1.6 GT van 128 pk.
Qua esthetiek sluit de nieuwe Clio nauwer aan bij de jongste Renaults. Er werd vooral gesleuteld aan de voorpartij, die fijnere lichtblokken krijgt, maar ook een nieuw radiatorrooster. De nieuwe 1.6, die uitsluitend verkocht wordt in GT-livrei (een uitvoering die dan weer ook verkrijgbaar is in combinatie met de dCi 105), is in feite nauw afgeleid van de 1.6 van 110 pk die gebruikt wordt in de versie met automaat. Hij dankt zijn hogere vermogen aan een nieuwe sturing en een vier-in-éénspruitstuk dat zorgt voor minder tegendruk in de uitlaat. Met 128 pk en 155 Nm (bij 4.250 o/m) haalt de Clio GT net geen 200 km/h (197 om precies te zijn) en legt hij de sprint van 0 tot 100 km/h af in 9,3 seconden. Niet slecht, temeer omdat Renault Sport Technologies zich over het onderstel heeft gebogen. De Clio GT bevestigt die gunstige aanleg met een effi ciënt en aangenaam weggedrag. Het is voor een auto met een dynamische roeping alleen jammer dat het - niet uitschakelbare - ESP te bemoeiziek blijft. En hoewel we van mening zijn dat de 1.4 TCe van 130 pk nog meer pit gegarandeerd zou hebben met zijn 190 Nm, haalt de 1.6 zijn slag thuis met een aantrekkelijke, maar nooit opdringerige klank en een elastisch karakter.
De Renault Clio, die nu verzorgd is tot in de puntjes, trakteert zichzelf op een bijzonder sympathieke GT-variant van 128 pk. En dat is leuk in deze sombere tijden. Verder is hij goed gewapend om rustig de tweede helft van zijn carrière aan te vatten.
U kunt de Eerste Test van de Renault Clio nalezen in AutoGids 771 van 13/5/2009.