Met de 918 verkende Porsche in 2013 de weg van prestatiegerichte hybridisering. De 919 Hybrid, drievoudig Le Mans-winnaar, volgde. Nu vinden we die elektrische knowhow deels terug in de Panamera Turbo S E-Hybrid.
Als we het hebben over de prestaties met betrekking tot Porsche, denken we in de eerste plaats aan de 911. Maar als we het over hybrideprestaties hebben, biedt die te weinig plaats om al deze technologie te huisvesten. Vandaar dat bijvoorbeeld het vliegwiel in de raceversie 911 GT3 R Hybrid (2010) op de plaats van de passagiersstoel werd geïnstalleerd. Ondenkbaar natuurlijk voor een straatversie. Niettemin heeft Porsche het idee van een 911 ‘PHEV’ nog niet opgeborgen, maar in afwachting van de nodige miniaturisering kiezen de ingenieurs van het merk voor de grotere Panamera om de hele santenkraam van batterijen, elektromotoren, vermogenselektronica enzovoort in onder te brengen.
- Adembenemende prestaties
- ‘Officiële’ uitstootcijfers
- Dagdagelijks comfort
- Stevig prijskaartje
- Meerprijs t.o.v. V6-hybride
- Niet te verwaarlozen gewicht
Deze verfijnde en homogene Panamera maakt gebruik van alle hybride-ervaring van Porsche – die nochtans recent is, als we de Semper Vivius van 1900 even buiten beschouwing laten – van de 918 Spyder tot de 919 Hybrid, die drie keer Le Mans op zijn palmares schreef. Nu eens rijdt hij zonder uitstoot, dan weer biedt hij ongeziene sensaties. In de stad wurmt hij zich geruisloos door het verkeer, als een stealthvliegtuig, terwijl hij op de Autobahn behendig en gezwind door de mobiele chicanes laveert en zowat iedereen het nakijken geeft. Een schoolvoorbeeld van wat hybridisering kan opleveren. Het beste van twee werelden?