Zoals alle grote Duitse berlines lijkt de Opel Insignia gemaakt voor de Autobahn. Gelukkig laat zijn breakversie als Country Tourer nog altijd de mogelijkheid om de gebaande paden te verlaten.
De charme van een break – die per definitie veelzijdiger is ingesteld dan zijn berlinetegenhanger – is ook verbonden met zijn capaciteiten om al een keer het asfalt te verlaten. De bodemvrijheid en ophanging verhogen en de onderkant beter beschermen is uiteraard de makkelijkste manier om de grenzen van een break te verleggen. En die van de bestuurder, want zo kun je op plaatsen komen waar je anders niet zou komen. En neen, natuurlijk heeft zo’n hoog op zijn poten staande break nog niet de terreinkwaliteiten van een zuivere offroader, zelfs niet van een SUV, maar toch doet hij je al dromen van verre reizen.
Traditioneel is de verhoogde break een concept dat erg in zwang is bij merken met een sterk imago, die er een makkelijke manier in zien om hun zo al dure basismodellen nog wat op te waarderen. In het segment van de grote breaks denken we dan aan Audi (A6 Allroad), Mercedes (E-Klasse All Terrain), Volkswagen (Passat Alltrack) en Volvo (V90 Cross Country). Verder treffen we in deze klasse naast een specialist als Subaru (Outback) maar één massaconstructeur aan: Opel, dat ons de tweede generatie van de Insignia Country Tourer voorschotelt. En uiteraard neemt die alle evoluties over die de gewone Insignia bij zijn generatiewissel onderging.