De kracht van een elektrische auto zit hem erin dat hij stadse ritten van deur tot deur beter verdraagt dan om het even welk ander transportmiddel.
Korte trajecten, onderbroken door regelmatige stops, worden al snel ergerlijk aan het stuur van een dieselauto met koppeling. In een EV is het gedaan met die schokkerige, lawaaierige en stinkende manier van rijden.
De Renault Kangoo Z.E. (2011), die bestaat als bestel- en als personenwagen, heeft al een lange carrière achter de rug. De Franse post gebruikt er 10.000 voor de postbedeling. De Nissan Evalia e-NV200, die wordt gebouwd in Barcelona, bestaat ook in een bestelwagenversie. Zijn shuttle-variant met vijf zitplaatsen (binnenkort volgt er een versie met zeven plekken) gaat een mooie toekomst tegemoet, omdat hij de meest courante taxi zou moeten worden in steden als Londen, New York en Barcelona.
Kortom, beide modellen hebben hun rol gevonden. En hun efficiëntie (qua rijbereik, binnenruimte, rijcomfort en rijgemak in de stad) hoeft niet meer te worden bewezen. Natuurlijk is hun prijskaartje ontradend bij particulier gebruik. Maar deze twee modellen zijn de eerste twee bestelwagens die erin slagen om door te dringen tot de top tien van Europa’s elektrische auto’s.
Wij gebruikten de Kangoo Z.E. om de Zero- motorfiets en andere lange voorwerpen te verhuizen. Échte gebreken kwamen daarbij niet aan het licht, zelfs al raakt de elektrische Kangoo snel buiten adem op licht oplopende grote wegen – die eigenlijk al buiten zijn natuurlijke biotoop vallen. De Nissan maakt op zijn meer rustieke ophanging (met bladveren achteraan) gebruik van de kwaliteiten van de aandrijfgroep van de Leaf.