In afwachting van elektrische modellen op een specifiek platform lanceert Mercedes een elektrische versie van de GLA: de EQA. Die zoekt in vergelijking met de EQC een iets lagere prijsklasse op, zonder op het rijbereik te besparen.
Mercedes stak bij de elektrische auto’s al eerder een teen in het water. Zo was er midden vorig decennium de B-Klasse Electric Drive. Die compacte monovolume had een motor en batterij van bij Tesla, waarin de Duitsers destijds een minderheidsaandeel hadden. Erg populair was hij niet en na drie jaar trok Mercedes de stekker er alweer uit. Deze EQA heeft allicht meer wind in de zeilen: de vraag naar EV’s stijgt en zijn SUV-achtige koetswerk ligt ook een stuk beter in de markt. De EQA maakt deel uit van het elektrische offensief waarmee Mercedes momenteel uitpakt – net als de rest van de sector overigens. Later dit jaar komt ook een elektrische variant van de GLB, net als een grotere cross-over (EQE) en berlines (EQE en EQS) op batterijen. Die grotere modellen zijn belangrijk, want ze zijn de eerste auto’s die op een van de twee elektrische platformen van Mercedes zullen staan. Die grotere variant van die basis zal EVA heten, terwijl er later ook een compactere versie komt, de MMA (zie kaderstuk).
Deze EQA zit als elektrische variant van de GLA nog in een aanloopfase. Het MFA2-platform waarop hij rust, was oorspronkelijk niet voorzien op totale elektrificering. De ombouw tot stroomauto heeft dus onvermijdelijk tot enkele compromissen geleid. Zo palmt de batterij interieur- en kofferruimte in, terwijl de wijzer van de weegschaal net voorbij het streepje van 2 ton gaat. Dat komt ook doordat Mercedes een potige batterij gebruikt in dit model, met een capaciteit van liefst 66,5 kWh. De klassieke manier om autonomievrees weg te nemen bij potentiële kopers, want in theorie (volgens de WLTP-meting) kan je daarmee meer dan 400 kilometer rijden tussen twee laadbeurten.
Tegen eind dit jaar belooft Stuttgart zelfs een variant die over de 500 kilometer gaat, niet door een groter batterijpakket, wel door een batterij die dankzij een andere chemische samenstelling een hogere densiteit heeft. Het illustreert de snelle evolutie in accutechnologie. Daarnaast komt er nog een derde variant in de catalogus, met achter- in de plaats van voorwielaandrijving. Nu ja, achteraan komt dan een synchrone motor met permanente magneet die het gros van de aandrijving voor zijn rekening neemt. De asynchrone motor op de voortrein, die freewheelend nauwelijks weerstand genereert, wordt enkel geactiveerd wanneer nodig. Maar voorlopig is de enige beschikbare versie dus de EQA 250, en die heeft alleen die motor vooraan, met een vermogen van 140 kilowatt.