De omvorming van de MP4-12C tot Spider was voor McLaren kinderspel: er werd al van bij de ontwikkeling van de coupé rekening gehouden met een open variant. Voor nog meer sensaties...
Op papier is er geen verschil qua structuurstijfheid of qua weggedrag. De Spider zou bijgevolg evenveel voldoening moeten schenken op circuit en op de limiet als de gesloten variant - wat een zeldzaamheid is. Het beste bewijs is dat de afstellingen van de ophanging dezelfde zijn. Het automatische klapdak, dat net als de rest van de auto huisgemaakt is, bestaat uit drie elementen: het dak zelf in twee delen, dat slechts 17 seconden nodig heeft om te openen of te sluiten, en de achterruit, die kan dienstdoen als windscherm wanneer je open rijdt, of - omgekeerd - afzonderlijk naar beneden kan worden geschoven om ten volle te genieten van de biturbo-V8.
De goed geïntegreerde achterspoiler produceert neerwaartse druk zodra je hem activeert. Bij een gespierd remmanoeuvre boven de 95 km/h komt hij hoger te staan en kantelt hij naar voren tot in een hoek van 69 graden, waardoor hij verandert in een stabiliserende luchtrem. Het vermogen van de biturbo-V8, die door Ricardo voor McLaren wordt gebouwd, werd hier opgevoerd tot 625 pk, een update die klanten van de Coupé modeljaar 2012 gratis kunnen genieten. Deze 3.8 heeft verschillende klankregisters. Op het circuit hoef je maar te kijken waar je naartoe wilt en de Spider stuurt erheen, zonder het minste onderstuur. Dankzij het volle karakter van de biturbo-V8 kan hij het zich permitteren een langzame bocht op koppel in een hoge verhouding te nemen.
De McLaren MP4-12C Spider ontsnapt volledig aan de structurele zwakheid die eigen is aan een auto met een open koetswerk. Zowel qua weggedrag als qua stuurplezier staat hij op gelijke voet met de coupé, met als grote pluspunt dat je open kunt rijden, zonder de minste erosie van het geluidscomfort, of je nu een helm draagt of een petje...
U kunt de Eerste Test van de McLaren MP4-12C Spider nalezen in AutoGids 861 van 31/10/2012.