Voor de midlifefacelift van zijn compacte eenvolumer heeft Ford geen half werk geleverd: de C-Max werd van kop tot teen onder handen genomen. Inspanningen die hun vruchten afwerpen.
Het zat eraan te komen: na de Focus ondergaat nu ook zijn eenvolumerbroertje na vijf jaar carrière een facelift. En hoewel de opgefriste C-Max en Grand C-Max meteen herkenbaar zijn aan hun nieuwe neus, gaan de evoluties veel verder dan dat. In feite boekt Fords compacte eenvolumer zowat op alle vlakken vooruitgang. We mogen met andere woorden spreken van een grondige opfrisbeurt. Dat merk je al bij het instappen. Hoewel het dashboard nog altijd erg somber en troosteloos oogt, getuigen de kunststoffen duidelijk van een betere kwaliteit. Het geheel is bovendien nauwkeuriger geassembleerd. Toegegeven, hier en daar zondigt de C-Max nog door enkele goedkope plasticsoorten en enkele afwerkingsdetails, maar globaal genomen mogen we zeggen dat zijn kwaliteitsniveau aanzienlijk verbeterde. Daarmee is meteen een van de voornaamste minpunten van het model rechtgezet.
Nog meer goed nieuws is dat het kleine schermpje op de middenconsole werd afgevoerd en vervangen is door een 8 duim groot exemplaar met aanraakinterface. Het nieuwe infotainmentsysteem Sync2, dat de (Grand) C-Max overnam van de Focus, laat zich heel wat intuïtiever bedienen en beschikt bovendien over bijkomende functies. Zo kun je met de terminal een Wi-Fi-hotspot creëren waarmee de inzittenden van de auto online kunnen gaan.