Net zoals bij zijn voorgangers lanceert Fiat ook dit keer een 4x4-versie van zijn Panda, een unicum onder de kleine stadsauto's. Met kleine aanpassingen die zeker hun vruchten afwerpen.
De nieuwe Panda 4x4 heeft niet veel meer te maken met de eerste generatie van het model, die zeer spartaans was. De nieuweling komt juist erg trendy uit de hoek, met zijn koetswerk dat leuk aangekleed is en beschermd wordt door flink uit de kluiten gewassen bumpers. Interessant detail: het onderste, aluminiumkleurige gedeelte van de voorbumper zit er niet zomaar voor de schijn, want dit keer is er een echte carterbescherming in verwerkt. Wat de vierwielaandrijving betreft, werd de Magna-meerschijvenkoppeling van de vorige generatie behouden, met dat verschil dat de elektronische sturing werd aangepast.
Van bij de eerste meters maakt de Panda 4x4 een gezonde en geruststellende indruk. Hij rijdt evenwichtiger (met name minder onderstuurd) doordat de vierwielaandrijving frequenter aan het werk wordt gezet, maar hij is ook veel comfortabeler dan zijn voorganger, en zelfs dan de voorwielaangedreven versie. Dankzij zijn compacte buitenafmetingen en zijn bijzonder korte overhangen staat de Panda 4x4 trouwens uitstekend zijn mannetje op lastig terrein en ondanks het ontbreken van een onafhankelijke achterwielophanging zou hij wel eens heel wat vermaarde terreinbeesten het koude zweet kunnen bezorgen. Het enige minpuntje in het geval van de dieselversie die we aan de tand konden voelen, is de wat te lichte demping van motorgeluiden, die op lange(re) ritten wat vermoeiend kan zijn.
Never change a winning team... maar je kunt het natuurlijk altijd verbeteren. Dat is eigenlijk in een notendop wat Fiat deed met de Panda 4x4, die chiquer werd, comfortabeler en efficiënter, zowel op het asfalt als offroad.
U kunt de Eerste Test van de Fiat Panda 4x4 nalezen in AutoGids 862 van 14/11/2012.