Citroën kiest stilistisch voor een wel zeer gewaagd pad met zijn nieuwe C4, die eruitziet als een amalgaam van segmenten. Al doet die unieke look niets af aan de kwaliteiten van de Franse compacte middenklasser.
De derde generatie Citroën C4 moet zowel de vorige C4 als de C4 Cactus opvolgen. Net als die laatste kiest hij voor een cross-overaanpak (bodemvrijheid, zwarte wielkastranden), maar hij doet wel afstand van het Cactus-bijvoegsel, inclusief de ‘stekels’ die daarbij hoorden: de kunststof deurbeschermers – de zogeheten Airbumps – zijn afgevoerd. Wat echter allerminst wil zeggen dat Citroën nu esthetisch opnieuw volledig binnen de lijntjes kleurt, integendeel zelfs. Het enige wat we van de C4 met zekerheid kunnen zeggen, is dat hij met zijn lengte van 4,40 meter, zijn breedte van 1,80 meter en hoogte van 1,50 meter nog altijd een compacte middenklasser is – weliswaar eentje van de ruimere soort, afgaande op de wielbasis van 2,7 meter. Maar voorts lijken de Fransen het zelf niet goed te weten in welk vakje hun nieuwe C4 dan wel het beste past. Aan u dus om uit
te maken of u het eerder een hoog op zijn poten staande hatchback vindt dan wel een platgeslagen SUV.
Laat ons trouwens wel wezen: dat de C4 stilistisch tussen twee stoelen valt, heeft niets te maken met een zekere onbeslistheid op de designafdeling. Neen, Citroën wil met deze ‘kruising’ heel bewust op twee paarden wedden. In Europa zijn de SUV’s en de hatchbacks samen namelijk goed voor 76 procent van de opbrengst in het C-segment, en door de trekken van beide categorieën te mengen hoopt Citroën er een win-winverhaal van te maken. Jammer genoeg hangt er eveneens een stevige angel aan die aanpak. Want zoals wel eens vaker placht te gebeuren bij Citroën, is er geen tussenweg: óf de nieuwe C4 bevalt je, óf hij doet je gruwelen.
De weg die het merk met deze C4 insloeg, is dus niet meteen wat je noemt een ‘veilige keuze’. Een aanzienlijk deel van het doelpubliek in een hypercommercieel segment esthetisch tegen de schenen schoppen, met het bijbehorende financiële risico dat daarmee gepaard gaat, il faut le faire. Het toont wel karakter. En dat is, los van de stilistische discussie, mooi om zien. Om het visuele verhaal af te sluiten wijzen we graag nog eens op het lichtwerk, vooral dan voor de neus. Als de mayonaise daar voor u niet pakt, dan zal Citroën voor u een no-go-constructeur worden de komende jaren, want met die V-vormige-lichtsignatuur trekken de Fransen de nabije toekomst in.