Als summum van luxe en kracht doet de S8 het onmogelijke: hij pakt zijn uitstoot aan én komt performanter uit de hoek. Maar omdat mirakels niet bestaan, moet je er enkele trucjes bijnemen.
De oude S8 had een atmosferische V10 van 5,2 liter onder de motorkap. Zijn vervanger introduceert een gloednieuwe V8 met twee twinscroll-turbo's die een plaats kregen tussen de twee cilinderrijen in. De Tiptronic-automaat met zes verhoudingen geeft de fakkel door aan een fel begeerd achttrapsexemplaar. Om gunstige verbruikscijfers te verkrijgen, doet Audi een beroep op een stop-startsysteem, regeneratieve remmen en, veel zeldzamer bij Duitsers van dit allooi, een systeem dat bij gedeeltelijke belasting een aantal cilinders uitschakelt. Een actieve geluidscontrole elimineert de minder harmonieuze geluidsspectra en de kleinste parasietgeluidjes. Daartoe gebruikt het systeem de luidsprekers van de twee beschikbare geluidsinstallaties. Het resultaat is zo verbluffend dat je in het interieur een stilte krijgt die anders zelden wordt bereikt.
Een berline van bijna twee ton rondjes laten draaien op een snelheidscircuit getuigt van het vertrouwen dat de constructeur in zijn product heeft. Audi hoefde zich alvast geen zorgen te maken over het uithoudingsvermogen van de optionele koolstofceramische remmen. De andere bedieningselementen bleken artificiëler. Bijvoorbeeld de automaat, die nogal traag terugschakelde in de tussenversnellingen wanneer we in de bochtige delen van het circuit laat in de remmen doken. Ook de spatels aan het stuur brachten geen soelaas. De S8 bleek vooral in zijn sas op de wegen van het heuvelachtige achterland, waar hij zijn levendigheid bij een snelle rijstijl op een rustigere manier kan tentoonspreiden, met minder grote snelheidsverschillen dan op het circuit.
In zijn krachtigste versie moet het vlaggenschip van Audi de ambities van zijn constructeur waarmaken, die wel erg ver gaat om zijn superioriteit ten opzichte van zijn rivalen te bewijzen. De S8 slaagt over heel de lijn en blijft toch aangenaam zuinig.