In deze tijden van economische crisis en CO2-manie wordt de aankoop van een grote SUV vaak met een scheef oog bekeken. Als die dan ook nog eens 500 pk of meer heeft, wordt het zelfs lichtjes provocerend.
De automobiel wordt steeds minder gezien als een cultobject en steeds meer als een van de grootste schuldigen van het ecologische leed van onze planeet. Nochtans is het wegverkeer slechts verantwoordelijk voor twintig procent van de door de mens veroorzaakte uitstoot van broeikasgassen. Zouden we dan niet beter eerst naar die andere tachtig procent gaan kijken? Misschien wel, maar dat blijkt een utopische gedachte als je kijkt naar de grote lege doos die de langverwachte top van Kopenhagen uiteindelijk bleek te zijn (waarbij het plots geen kwaad leek te kunnen dat duizenden personen zich moesten verplaatsen voor wat uiteindelijk een maat voor niks bleek). Of naar het gezeur van de ‘nieuwe groenen’, die broeikasgassen nog niet kunnen onderscheiden van vervuilende gassen.
We willen nu niet de auto volledig vrijspreken, maar weigeren om toe te geven dat de auto-industrie een van de meest actieve sectoren is qua respect voor het milieu, is een overduidelijk teken van ofwel totale onwetendheid, ofwel erg slechte wil – of een combinatie van beide. Net om die redenen hebben wij ons met groot plezier op deze uiterst politiek incorrecte tweekamp gestort tussen de 510 pk van de Range Rover Sport V8 Supercharged, die voor modeljaar 2010 een hele reeks verbeteringen onderging (esthetische opfrisbeurt, nieuwe compressor- V8, verbeterd Terrain Response, enzovoort), en de 555 paarden van de erg sportieve Mversie van de BMW X6.