De nieuwe Leaf is niet meer revolutionair zoals zijn voorganger, die zowat de eerste elektrische productieauto op de markt was. Maar Nissan heeft zijn buitenbeentje geslaagd gemoderniseerd, onder meer door goed te luisteren naar de gebruikers.
Zo’n 300.000 exemplaren van een model verkopen in dik zeven jaar is geen grote prestatie voor een mainstreamconstructeur als Nissan, behalve als je weet dat het hier gaat om de eerste volledig elektrisch aangedreven auto op de markt. Die eersteling nestelde zich in het segment van de compacte middenklassers en had een hatchbackprofiel met vier deuren en een grote achterklep. De vormgeving was echter op zijn minst speciaal te noemen, zeker aan de buitenzijde. Binnenin was de Leaf opvallend ruim voor een auto met deze nieuwe technologie, ontwikkeld trouwens op een eigen onderstel, waarbij voldoende rekening kon worden gehouden met de ideale plaatsing van de volumineuze en zware batterij. Van die 300.000 klanten heeft Nissan er heel wat bevraagd, en u mag gerust stellen dat een groot deel van de veranderingen tussen generatie I en II is voortgekomen uit de kritieken en suggesties die de huidige Leaf-rijders hebben mogen geven. De opvolger borduurt dus verder op hetzelfde concept, maar de controversiële vormgeving werd achterwege gelaten en de Leaf voegde zich naar de huisstijl van het merk. De lijn werd voor ons zelfs iets te braaf; we hadden graag gezien dat de auto qua vormgeving iets gedurfder voor de dag was gekomen, wat meer aansluitend bij de conceptcar die er ooit van is geweest. Nu is het wat gewoontjes, op onze testauto voor een stuk gecompenseerd door de Two Tone-koetswerklak die het geheel wat meer cachet geeft.
- Rij- en gebruikscomfort, stilte
- Interessante e-pedal-functie
- Gezonde en plezierige wegligging
- Weer helemaal up-to-date qua rijhulpsystemen
- Beperkte gebruiks- en onderhoudskosten
- Wat tegenvallend verbruik
- Onrealistisch normrijbereik
- Hoge kofferdrempel, geen vlakke laadvloer
- Plaatsaanbod achterin kan beter
- Nogal stugge ophanging