Detailtests / BMW M3 Competition : Troetelmodel

De traditie wil het: van elke nieuwe 3-Reeks volgt even later ook een gepeperde M-variant. De nieuwe BMW M3 is krachtiger dan ooit – het tegendeel zou verrassen – maar vertrouwt ook meer dan voorheen op elektronica. Al staat dat het ouderwetse vertier niet in de weg.

Het blijft gek dat BMW – van de drie Duitse luxemerken toch van oudsher het sportiefste – geen échte sportwagen genre Audi R8 of Mercedes-AMG GT op stal heeft. De M3 neemt die rol op zijn schouders, en is in de loop der jaren een naam geworden die in zijn eentje minstens zo sterk is als de emblematische supersporters van de concurrentie. Dat de wáre M3, de coupé, inmiddels M4 heet, zijn we inmiddels wel gewend. Deze vierdeursberline houdt de naam M3 overeind, en voor het eerst is er volgend jaar ook een breakversie gepland; een variant waarop veel liefhebbers al een tijdje zitten te wachten.

Het M3-recept is in de loop der jaren duchtig geëvolueerd, van een vinnige tweedeurs met een 200 pk sterke viercilinder in de jaren 80 tot een riante berline met een zes-in-lijn van meer dan 500 paarden vandaag (480 pk voor de gewone M3 en 510 stuks voor deze Competition). Met ook een leeggewicht van meer dan 1,7 ton zit de huidige M3 eigenlijk eerder op het niveau van de M5 uit 2005, de ‘E60’-generatie, met die heerlijk jankende V10. Voor de puristen is er nog steeds een manuele zesbak beschikbaar in de M3, maar de optionele automaat is nu een klassiek exemplaar met koppelomvormer, en dus niet langer een gerobotiseerde bak met dubbele koppeling. Ook vierwielaandrijving is voor het eerst beschikbaar op de M3.