De tweede generatie van de Ford S-Max ziet het wat voornamer en meet zich een boel hightechuitrusting aan, maar de eenvolumer blijft in de eerste plaats trouw aan zijn dynamische inborst.
De eerste generatie van de S-Max heeft heel wat mensen bekeerd die oorspronkelijk nogal huiverachtig tegenover het eenvolumerconcept stonden. Bij zijn lancering in 2007 besteedde deze Ford al veel aandacht aan zijn look, een aspect dat bij de concurrentie duidelijk van secundair belang was. De SMax wist kwaliteiten te verzoenen die a priori onverenigbaar leken: hij was knap getekend, maar ook handig, en moduleerbaar, maar tegelijk dynamisch. Een cocktail die duidelijk aansloeg, want in totaal werden er van die eerste S-Max zo’n 400.000 exemplaren verkocht.
Geen wonder dus dat Ford voor deze tweede generatie geen risico’s genomen heeft. De nieuwkomer blijft dan ook trouw aan de geest van zijn voorganger en leunt er stilistisch dicht bij aan, al valt natuurlijk meteen het nieuwe opengewerkte radiatorrooster in Aston Martin- stijl op. Nochtans stroomt er geen blauw bloed door de aderen van de S-Max, die onderhuids nog altijd verwant is met de Mondeo. Van die grote berline neemt hij onder meer de ophanging over, met McPherson-veerpoten vooraan en een meerarmige achteras. Maar het grote verschil zit hem natuurlijk vanbinnen...