De Cupra Ateca wist eerder al menig redactielid te charmeren, maar eindredacteur Werner Van Kerckhoven kon pas nu met de snelle SUV rijden. Wat vindt hij leuk en minder leuk?
Een ‘sportieve SUV’: het concept doet me onvermijdelijk toch elke keer even met de ogen rollen. Omdat een SUV van nature helemaal niet sportief is, al was het maar door zijn hogere zwaartepunt, wat onvermijdelijk leidt tot meer rolneigingen. En dus had ik op voorhand geen al te hoge dunk van de Cupra Ateca.
Versta me niet verkeerd: de gewone Ateca vind ik een prima aanbieding in zijn segment. Seats compacte SUV rijdt goed, is gezien zijn compacte formaat bijzonder ruim vanbinnen en niet overdreven duur. Maar sportief? Neen, daar associeer ik hem niet mee.
Bovendien ben ik allesbehalve overtuigd van het hele Cupra-verhaal – en al helemaal niet voor deze Ateca. Hoe je het ook draait of keert, de Cupra Ateca is niets meer of niets minder dan de sportieve versie van een bestaande Seat – net zoals dat het geval was voor alle Leon en Ibiza Cupra’s die deze SUV voorafgingen. Waarom daar dan per se een apart merk voor maken? Kortom, het was met veel vragen – en nog meer scepsis – dat ik de sleutels van een donkergrijze Cupra Ateca in ontvangst nam...
Leuk
Wat me meteen opviel: de adaptieve ophanging van deze sportieve SUV filtert verrassend goed. Een auto met een hoog zwaartepunt een dynamisch rijgedrag geven doe je zelden ongestraft: meestal levert dat een beenharde ophanging op. Niet zo bij deze Cupra Ateca, de negentienduimvelgen met sportief schoeisel ten spijt. Zelfs de hardste stand houdt het nog meer dan redelijk. In die zin is de Cupra Ateca perfect dagelijks inzetbaar als gezinsauto. En dat is voor een sportieveling geen evidentie.
Over de nogal uitdagende look van deze Cupra zal niet iedereen even enthousiast zijn, maar ik kan hem wel pruimen. Zeker die koperkleurige accenten voor onder meer de velgen, die ik zonder enige twijfel verkies boven hun bijna banale zilvergrijze tegenhangers. In zekere zin is deze Ateca de opvolger van de Ibiza ‘Evo I’ van twintig jaar geleden: zo fout dat het er weer ‘knal op’ is...
Het is trouwens niet alleen maar show: als Cupra kan de Ateca bijzonder snel voor de dag komen... Een collega klokte hem voor de sprint van 0 naar 100 af in 5,6 seconden – in mijn jeugdjaren moest je daarvoor al met gerief van het kaliber Ferrari of Lamborghini komen aanzetten. En daarin moest je ongetwijfeld veel harder werken dan in deze Ateca, waarin alles bijna als vanzelf gaat.
Jammer
Maar hoe snel de Cupra Ateca ook mag zijn, op de openbare weg komt zijn temperament maar matig tot zijn recht. Het gebeurt echt niet vaak dat ik een hele week lang systematisch in het meest radicale rijprogramma rondrij, maar ditmaal heb ik wél gekozen voor de Cupra-stand. Gewoon omdat dat de enige is waarin deze Ateca echt bij de les is én al eens wat wil pruttelen in de uitlaat – maar dan nog enkel met de DSG in de Sport-stand. Laat alles aan de auto over en je krijgt maar bitter weinig spektakel voor die kleine 10 liter benzine die je er elke 100 kilometer doorjaagt...
Eigenlijk heeft Seat – pardon: Cupra – niet goed nagedacht over die rijprogramma’s. Wat nu Cupra heet, had eigenlijk Sport moeten zijn (het huidige Sport-programma is véél te braaf om die naam te dragen). En dan zou er plaats vrijkomen voor een échte Cupra-stand, een die van de Ateca een woest blazend monster zou kunnen maken. Maar het meest potsierlijke is toch wel de aanwezigheid van een off-roadprogramma. Met zulke velgen en zulke banden, echt?
En tot slot een kleine ergernis: de digitale instrumenten. Wie mij kent, weet dat ik er een erezaak van maak om me altijd en overal aan de snelheidslimieten te houden, en in geen enkele van de beschikbare configuraties vind ik de snelheid duidelijk en/of groot genoeg weergegeven. Dat de ‘wijzerplaten’ die in sommige weergaves worden getoond, een variabele schaal hebben, maakt het alleen maar verwarrender. Eigenlijk verdient een auto die zo’n gevaar voor je rijbewijs vormt, een head-updisplay...
Dus
Eerlijk is eerlijk: de Cupra Ateca rijdt beter dan ik verwacht had. Zelden kon een ‘GTI’ van de Volkswagen-groep zo’n degelijke filtering voorleggen. Snel is hij ook, maar die indrukwekkende tijden zeggen niet alles, en uiteindelijk is het het mij net iets te veel trekken en sleuren om wat beleving uit deze sportieveling te krijgen. Kortom, ik heb er met plezier mee gereden, maar voor mij had deze Cupra wat meer Renault Mégane R.S. en wat minder VW Golf GTI mogen zijn...